Dear _______
& ________,
Hi. Napakamahiyain ko para dito
ko pa sabihin to pero sana basahin nyo ng mabuti to, intindihin at isapuso yung
nilalaman. 2 years na halos tayong magkakakilala pero sa 2 years na yon, hindi
ko akalaing ganito yung magiging pakikitungo ko sa inyo. Masaya pero bakit
ganun? Hindi ko alam kung bakit masaya. Walang explanation, ang alam ko lang,
masaya akong kasama kayo. Very unexpected talaga yung nangyari. Seryoso. Kase,
basta kayo na lang nakakaalam nung dahilan na yun.
Nung una ko kayong nakilala,
hindi ko naman akalain na aabot tayo sa ganito. Hindi naman tayo magkaka-ugali
noon. Yung isa, napakabait ng dating pero sobrang tahimik kung pagmamasdan, na
nagmumuka syang loner minsan. Yung isa naman, first impression ko e mataray
talaga, yung akala ko hindi kita makakaclose. Hindi ko na alam kung pano ko kayo nakasama at
kung kelan ko kayo unang nakausap. Huhulaan ko na lang. Yung isa, alam ko inaya
ka namin na sumama samin non, kase akala ko talaga loner ka, ayoko namang
nakakakita ng ganun so ginusto kong makipagkaibigan sayo. Yung isa naman, hindi ko talaga alam kung
papano e, siguro kase madalas tayong magkatabi noon, kase magkalapit lang yung
surname nating dalawa. Kaya ayon siguro, nagkaka-kwentuhan tayo ng dahil dun. Second sem na ata nung sobra ko kayong
nakilala at nakakwentuhan. Pero tama na yung pagkwento tungkol sa kung pano
tayo nagkausap usap. Kukwento ko na lang kung pano ko naging masaya.
Etong si una, napakabait nito,
yung tipong gugustuhin mo syang makasama kasi para kang may kasamang kapatid na
nakakatanda sayo. Hindi ko akalain na magiging masaya kong kasama kita kasi ang
taas ng respeto ko sayo. Hindi lang dahil sa turing namin sayo kundi dahil ang
bait mo talaga. Minsan nga dahil sa kabaitan mo, hindi ko akalain na may harot
ka rin pala sa katawan. Hindi naman siguro yun dahil sa amin, diba? Pero eto,
totoo talaga, alam mo bang kahit minsan e hindi ako nagalit o nainis o
naghinanaing sayo? Ewan ko kung bakit.
Eto namang si pangalawa,
masasabi kong sa loob ng 2 years, ang dami na nating pinagdaanan. Bakit kamo?
Siguro kase, ang dami na nating problemang nalagpasan? Ewan ko. Bakit pagdating
sayo, kapag nagkakaproblema tayo, hindi ako napapagod na gumawa ng solusyon. As
in. Kahit minsan, hindi ko sinabing “pagod na ko”. Kasi siguro gusto pa kitang
makilala. Hindi dahil hindi ko pa alam yung ugali mo. Siguro dahil gusto ko
lang kayo makasama pa. Alam ko, napaiyak na kita noon, pero gusto kong malaman
mo na kapag ako, nagpaiyak ng kaibigan, bumabawi ako ng grabe sa kanya. Yung
tipong kailangan kong palitan yung luhang nilabas nya ng dahil saken.
Bihira akong magbigay ng buong
pagtitiwala sa kaibigan. Tama naman na mahirap magtiwala sa isang tao, diba?
Lalo naman sa dalawang tao pa. Doble yung hirap nun. Pero alam ko namang hindi
nyo basta basta sasayangin to at puputulin na lang bigla. Gusto kong malaman
nyo na kayo ang unang makakaranas ng ganito mula saken. Hindi yung
mapagkatiwalaan. Unang makakaranas ng kadramahang ganito. Madrama kong tao, oo,
inaamin ko naman yun. Pero yung pagdadrama na to e hugot na hugot talaga sa
puso. Naks, diba?
Ayokong mangako na hindi tayo
magkakaron ng problema. Ayoko rin namang magsalita o magsabi ng tapos. Yung
ugali ko, hanggang ngayon pinaprocess pa rin na baguhin. Pero gusto kong
malaman nyo na hindi ako mapapagod na mag-isip ng solusyon kung magkaproblema
man tayo. Hindi ko kayo basta na lang iiwan, isusuko at babalewalain. Pero kung
sakali man na magkaproblema tayo, at nahiwalay ako sa inyo, tandaan nyo na
hindi ako basta basta nakakalimot sa kaibigan lalo na kung kayong dalawa yun.
Basta, diba nga paulit ulit kong sinasabi sa inyo na masaya ko kase kayo yung
kasama ko. Ayoko ng maputol talaga to. As in. Hindi ko alam kung pano magiging
reaksyon ko kapag nahiwalay ako sa inyo. Pero basta. Lagi nyo na lang basahin
to. Ginawan ko kayo ng ganito kase ganito ko ka-thankful dahil nakilala ko kayo
at nakasama ko kayo. Siguro naman, ng dahil dito sa sulat na ‘to, malalaman nyo
ng masaya kong kasama kayo, diba? Basta thank you sa inyong dalawa. Sana
magtuloy tuloy pa talaga ‘to, yung tipong wala ng katapusan. The best kayo eh.
As in. =)
No comments:
Post a Comment